Κωσταντίνος Βήτα

Ο Έλληνας μουσικός επιμένει πως αυτή η εποχή θέλει να βγάλει το ωραιότερο από μέσα μας. Γι’αυτό και έχει γίνει τόσο δύσκολη.

images
Back to top

Συναντηθήκαμε σε μια καφετέρια, κοντά στους πρόποδες της Ακρόπολης. Φιληθήκαμε σταυρωτά λες και γνωριζόμασταν χρόνια. Ίσως γιατί ένας κοινός φίλος μεσολάβησε γι’ αυτή την συνάντηση. Ίσως και γιατί, από ένστικτο, το νιώσαμε πως ήτανε πράγματι η κατάλληλη στιγμή να γνωριστούμε. Μου άρεσε πάντα ο τρόπος που μιλούσε στις συνεντεύξεις του. Χαμηλοί τόνοι και φράσεις που έκρυβαν μια αγωνία για το πώς γίνεται καλύτερος κανείς στην ζωή, για το πώς, δηλαδή, εναρμονίζεται με την ύπαρξη του . Γι’ αυτά περισσότερο μου κινούσε την περιέργεια να κουβεντιάσω μαζί του. Λες και ασυνείδητα έψαχνα ένα σύμμαχο στην αναζήτηση μιας αρμονίας. Η μουσική του ήταν απλά το πρόσχημα, παρότι εδώ και χρόνια μου έκαναν συντροφιά τα κομμάτια του, σε στιγμές μάλιστα, που η παρουσία τους ήταν καθοριστική για να ταξιδεύω μέσα και έξω από μια πραγματικότητα. Και ήταν ενδιαφέρον λοιπόν. Να προσπαθήσω, έστω και σε αυτή την λίγη ώρα, να μάθω από ποια οπτική γωνία κοιτάει ο ίδιος την πραγματικότητα. Και πως μέσα από αυτό το κοίταγμα μεταφράζει την ζωή, ώστε μπορεί και συμπεριφέρεται στο χάρισμα του σαν ένα θείο δώρο.

Από τι εμπνέεσαι; Εμπνέομαι από πολλά πράγματα. Και από την μουσική και από όλες τις μορφές τέχνης. Προσπαθώ να τις καταλάβω, να τις αντιληφθώ.

Τι θέλεις να καταλάβεις; Όλες οι μορφές της τέχνης αφορούν τον άνθρωπο, την εξέλιξη του, την σκέψη του. Και είναι όλες τους μια προσφορά, η οποία προέρχεται από τον άνθρωπο, αλλά από το θείο του κομμάτι. Η τέχνη είναι ένα δώρο του θεού για τον άνθρωπο. Αυτό πιστεύω. Γι’ αυτό και προσπαθώ να κατανοήσω όλες τις μορφές τέχνης και εκεί όπου δεν μπορώ να καταλάβω, προσπαθώ τουλάχιστον να αφεθώ για να κερδίσω κάτι.

Τι σημαίνει αφήνομαι; Σημαίνει φεύγεις από τα στερεότυπα σου. Όλοι κουβαλάμε στερεότυπα που μας εγκλωβίζουν και μας στερούν την δυνατότητα να λάβουμε αυτό που έρχεται δίπλα μας για να μας δώσει κάτι.

Δεν είναι εύκολο κανείς να φύγει από τα στερεότυπα του. Όχι. Δεν είναι. Αλλά είναι σημαντικό να το προσπαθείς. Για να μπορέσεις να καταλάβεις και τον εαυτό σου τον ίδιο. Όταν κλείνεσαι κλείνεις και τον εαυτό σου. Όταν αφήνεσαι τότε ανοίγεις την ψυχή σου. Και ο άνθρωπος ουσιαστικά είναι η ψυχή του. Εκτός από την ύλη είναι και ο πνευματικός του κόσμος. Και αυτόν οφείλουμε να τον διατηρούμε ανοιχτό και προσιτό, με μια καλοσύνη.

Τι σου τα έμαθε όλα αυτά; Τα επαναλαμβανόμενα λάθη μου. Αυτά με βοήθησαν να ανοίξω λίγο την συνείδηση μου

Και πού σε πήγε αυτό το άνοιγμα; Στο να αντιληφθώ πως η ζωή είναι μια μαθητεία. Ο άνθρωπος μαθητεύει στην ζωή από αυτά που του δίνονται, από κείνα που του έρχονται. Γι’ αυτό πρέπει να αφηνόμαστε σε αυτά που μας έρχονται και να προσπαθούμε να μάθουμε κάτι

Κάτι τέτοιο τι προυποθέτει; Να εμβαθύνουμε στο πνευματικό μας κομμάτι. Η κρίση που συμβαίνει παγκόσμια σήμερα στον κόσμο είναι γιατί το πνεύμα θέλει να αφυπνιστεί. Χρειάζεται και η ύλη όμως πέρα από αυτά χρειάζεται και το πνεύμα μας τροφή . Ο άνθρωπος δεν μπορεί να ζει χωρίς ισορροπία.

Όλο αυτό που συμβαίνει σήμερα γύρω μας δείχνει λίγο πως έχουν χαθεί οι ισορροπίες. Προσπαθώ να βλέπω τα πράγματα θετικά  ώστε να δω τι είναι ωφέλιμο να κρατήσω. Τι πρέπει να μάθω; Τίποτα δεν είναι τυχαίο. Όλοι είμαστε γραμμές σε ένα τέλειο σύμπαν.

Για να μπορέσεις να διαβάσεις όσα συμβαίνουν γύρω μας με αυτό τον τρόπο…Πρέπει νάναι η συνείδηση σου σε εγρήγορση. Αλλιώς αρκείσαι στο πρώτο ανάγνωσμα.

Κάτι τέτοιο λοιπόν εννοούσες όταν έλεγες πως προσπαθείς να ζεις την καθημερινότητα και μέσα σε αυτήν να εντοπίζεις τα κλειδιά που ελευθερώνουν την ψυχή. Μέσα στην σπουδη που κάνεις στην ζωή εντοπίζεις και ποια είναι τα κλειδιά που σου ανοίγουν την συνείδηση. Που σου ξεκλειδώνουν το πνεύμα. Ο άνθρωπος έχει ανάγκη το πνευματικό του κομμάτι για να ισορροπεί. Και αν δεν το αποδεχτεί αυτό, τότε θα είναι πολύ σκληρή η ζωή για τον ίδιο.

Γιατί δεν το αποδεχόμαστε; Γιατί έχουμε φτιάξει ένα κόσμο, ο οποίος είναι συνέχεια εξαρτημένος από πράγματα. Το σύστημα είναι φτιαγμένο με τέτοιο τρόπο, ώστε να διατηρείται ο άνθρωπος φοβισμένος και εξαρτημένος. Όταν δημιουργείς εξαρτήσεις, ασυνείδητα δημιουργείς και υλικές δεσμεύσεις . Νομίζω πως οφείλουμε να πάμε πιο βαθιά  και να επικοινωνήσουμε ο ένας με τον άλλο μέσα από την καλοσύνη, το σεβασμό, τη δεκτικότητα . Να ανακυκλώσουμε τις ηθικές αξίες.

 Εσύ δεν υπήρξες φοβισμένος απέναντι στην ζωή; Πολλές φορές. Και τώρα προσπαθώ με πολύ μεγάλο αγώνα, να μην φοβάμαι τόσο πολύ

Τι φοβόσουνα; Πάρα πολλά φοβόμουνα. Φοβόμουνα να ζήσω. Τώρα αγωνίζομαι να μην φοβάμαι. Γιατί όπως έλεγε και ο Φάσμπιντερ σε μια παλιά γερμανική ταινία, «ο φόβος τρώει τα σωθικά». Δεν το καταλάβαινα στην αρχή. Μου είχε μείνει όμως η φράση, μου άρεσε γιατί ήταν ποιητική. Τώρα καταλαβαίνω πόσο μεγαλειώδης είναι σαν νόημα. Όταν είσαι μέσα στο φόβο απλά δεν ζεις.

Ζεις όση ζωή σου επιτρέπουν οι φόβοι σου. Αυτό ακριβώς. Και δεν μπορείς καταρχήν να αγαπήσεις τον εαυτό σου, πόσο μάλλον τον άλλο

Τί μπορεί να νικήσει το φόβο; Κάποια στιγμη δεν αισθάνεσαι άνετα μέσα στα ρούχα σου. Και εκεί είναι το σημείο, όπου πρέπει να δράσεις και να πάρεις κάποιες αποφάσεις. Να μην επαναπαυτείς στις βεβαιότητες σου. Μόνο έτσι μπορείς να νικήσεις το φόβο

Οι βεβαιότητες είναι ακόμη μια φυλακή; Οι βεβαιότητες κοιμίζουν την συνείδηση μας. Παρατείνουν το λήθαργο. Όταν ασφαλιστούμε με βεβαιότητες τότε δεν υπάρχει εκείνη η εισδοχή του φωτός που θα μας φωτίσει κάτι καινούργιο. Αν εγώ πχ εγκλωβιστώ στην βεβαιότητα ότι υπήρξα το παιδί θαύμα τότε…

Υπήρξες το παιδί θαύμα; Όχι, ποτέ δεν ήμουνα παιδί θαύμα γιατί εκτός από τους φόβους μου είχα και τρομερά προβλήματα δυσλεξικά και άλλα επικοινωνιακά.

Από μικρός όμως ήσουνα μέσα στην μουσική; Ναι. Στην αρχή παρορμητικά. Κάποια στιγμή όμως άρχισα να καταλαβαίνω ότι αυτό που μου δόθηκε δεν είναι δικό μου. Είναι ένα δώρο που πρέπει να το μοιραστώ.

Είναι μεγάλη υποθεση να φτάνει κανείς σε αυτή την συνειδητοποίηση. Προσπαθώ…Ο καθένας μας είναι έτσι. Ο κάθε άνθρωπος δίπλα μου είναι ο ίδιος με μένα. Οι άνθρωποι είναι ένα σώμα. Όλη η γη είναι ένα σώμα. Πώς θα δημιουργήσουμε λοιπόν κάτι υγιές όταν δεν μπορούμε να συνδεθούμε ο ένας με τον άλλο. Όταν δεν μπορούμε να αντιληφθούμε πόσο χρειαζόμαστε ο ένας τον άλλο; Βλέπεις γυρω σου πόσο δύσκολο είναι…

Έχω την εντύπωση ότι όσο πάει γίνεται και πιο δύσκολο. Βέβαια. Και οι σχέσεις και όλα. Δεν μπορούμε να συνδεθούμε γιατί δεν έχουμε καταρχήν αγάπη για τον ίδιο μας τον εαυτό. Πώς να αγαπήσω εγώ εσένα όταν εγώ είμαι μισός;

Με όλες αυτές τις συνειδητοποιήσεις δεν μπορεί να αισθάνεσαι μισός…Δεν νιώθω ικανοποιημένος από τον εαυτό μου, θα μπορούσα να κάνω περισσότερα και νάμαι καλύτερος. Αλλά κάποιες φορές με κυριεύει η άγνοια και ο φόβος. Κάθε μέρα λέω τι πρέπει να φτιάξω καλύτερα, τι πρέπει να διορθώσω…Συνέχεια μετανιώνω για πράγματα που έχω κάνει.

Αυτό το λες σαν παράπονο; Όχι. Αντιθέτως. Αυτό είναι που με κρατάει περισσότερο σε μια επαγρύπνηση στο να γίνομαι καλύτερος. Να προσπαθώ περισσότερο. Η συνείδηση είναι η αλήθεια μας, το σπίτι μας.

Είναι σημαντικό να μετανιώνουμε για να μπορέσουμε να προχωρήσουμε στο παρακάτω; Νομίζω, κάποτε έλεγα δεν μετανιώνω. Τώρα νομίζω ότι μπορώ να το κάνω. Νομίζω πως αν δεν μπορείς να μετανιώσεις  σκληραίνεις κατά κάποιο τρόπο . Δεν μπορείς να διακρίνεις τι είναι αληθινό. Νομίζω πως οφείλουμε  να προχωράμε στην ζωή. Η ζωή μοιαζει με μια  διαρκή σπουδή. Ερχόμαστε για να σπουδάσουμε την ψυχή μας.

Και να την μοιραστούμε; Να την ανοίξουμε,να την μεγαλώσουμε να την προσφέρουμε

Θα ένιωθες πως σε αυτή την ζωή κατάφερες να κάνεις κάτι μόνο αν κατάφερνες να μεγαλώσεις λίγο η ψυχή σου; Ναι. Λίγο αν μπορούσα. Να μην φύγω από δω με ένα βάρος, να μην είμαι κολλημένος πάνω στην γη. Να φύγω με μια αίσθηση ελαφρότητας. Αυτή η σκέψη μου δίνει αγάπη. Με κάνει συνέχεια να ρωτώ τον εαυτό μου τι μπορώ να κάνω για σένα; Να σε ρωτήσω τι έχεις. Να σε ακούσω. Αλλιώς τι έχω καταφέρει;

Τι είναι τελικά αρμονία; Είναι η ουδετερότητα των πραγμάτων. Δεν βαραίνει κάτι. Όλα ισσορροπούνε. Πως κάθεται η ζυγαριά στην μέση; Τόσο όμορφα.

Όταν η ζυγαριά σου δεν βρίσκεται στην μέση τι κάνεις; Τι σε βοηθάει να την επαναφέρεις; Υπάρχουν πολλά βοηθήματα. Όλα δίπλα μας, μας μιλούν. Υπάρχουν πολλά που μπορούν να σου θυμίσουν πως πρέπει νάσαι συνέχεια σε επαγρύπνηση. Όλα αυτά είναι βιωματικά, τα νιώθει η ψυχή, το σώμα, η σκέψη, τα μάτια

Τελικά αυτό που νιωθουμε είναι πολύ καλύτερος οδηγός για να πάμε παρακάτω; Δεν γνωρίζω, νομίζω ότι αυτή η εποχή έχει έρθει για να μας μιλησει αληθινά. Δεν μας λέει ψέματα. Πηγαίνουμε πιο μπροστά όταν δεν κοροιδεύουμε τον εαυτό μας και κατ επέκταση τον συνάνθρωπό μας. Ο άνθρωπος είναι οι επιλογές του. Αυτές μας καθορίζουν. Θα χάσεις κάτι, αλλά θα κερδίσεις κάτι άλλο. Εξαρτάται τι θες να κερδίσεις. Εμείς δημιουργήσαμε  τον πολιτισμό . Εμείς καταπατήσαμε . Και σαφως υπάρχει δυστυχία και πόνος μεγάλος μέσα σε όλα αυτά αλλά τι μπορούμε να κάνουμε; Ισως να  επαναπροσδιοριστούμε. Κανένας αγώνας δεν είναι εύκολος. Αυτός που αγωνίζεται δεν είναι ποτέ ανυπόμονος.Κάποιος που είναι ανυπόμονος είναι γιατί ίσως θέλει να αλλάξουν τα πράγματα μόνο για τον εαυτό του. Με αποτέλεσμα να συντηρείται τελικα αυτή η ανισότητα που υπάρχει. Όλα είναι στηριγμένα σήμερα σε μια ανισότητα. Και όλοι εχουμε συμβάλει σε αυτό. Εκτός από τα παιδιά, κανείς άλλος δεν είναι αθώος.

Άρα τι μας υπαγορεύει αυτή η εποχή σαν ζητούμενο; Να αγγίξουμε λίγο αυτό που λέγεται συνείδηση. Να προσπαθήσουμε λίγο. Να μαλακώσουμε την ψυχή μας.

 

(Με τον Κωνσταντίνο Βήτα συναντηθήκαμε καλοκαίρι του 2011)

Back to top