Ταξιδεύω με το 406 από την Λευκωσία στον Μουτουλά. Γιατί ειδικά εκεί; Γιατί μ'αρέσουν οι μύθοι. Και εκεί υπάρχει ένας μύθος για μια Ρήγαινα που έκανε το μπάνιο της στις όχθες του Σέτραχου. Έμαθα μάλιστα πως άρεσε πολύ στην ποιητή Κώστα Μόντη αυτός ο μύθος. Γι'αυτό και φοιτητής ακόμα πήγαινε κάθε καλοκαίρι για να περπατήσει στο μονοπάτι της Ρήγαινας και να την φανταστεί να λούζεται στα θειούχα νερά. Και από ένα μύθο να εμπνευστεί στίχους γεμάτους αλήθειες. Μ'αρέσουν τα λεωφορεία γιατί σ'αυτά επιβιβάζονται τόσο διαφορετικές ζωές και συνταξιδεύουν όλες μαζί έστω και για λίγο.
Στο Μουτουλλά συναντώ τον κ. Πάμπο, την κ. Καλλισθένη και τον Ιταλό δημοσιογράφο Φούριο Μορόνι. Και ο καθένας τους μου διηγείται μια ιστορία. Από κείνες που επιβεβαιώνουν πώς οι μύθοι τελικά είναι δημόσια όνειρα και τα όνειρα οι ιδιωτικοί μας μύθοι.
σκηνοθεσία: Χριστόφορος Ροδίτης
