Ταξιδεύω με το λεωφορείο 645. Προορισμός ο Πωμός. Ό,τι βλέπω έξω από τα παράθυρα του λεωφορείου είναι μια απόδειξη πως η μαγεία δεν είναι κάτι ξέχωρο από την πραγματικότητα. Στην διαδρομή γνωρίζω την κ. Αναστασία που έχει ένα σπίτι κρυμμένο μέσα σε δέντρα Αβοκάντο. Και τον Τζίμη επίσης, που έχει ζήσει χιλιάδες ζωές μαζί. Ακούω τον Βαλεντίνο να τραγουδά και κάνω βόλτα στην παραλία Παράδεισος. Και ύστερα θυμάμαι τον στίχο του Ελύτη. Πώς ο παράδεισος δεν είναι μια ανταμοιβή. Αλλά ένα δικαίωμα.
Σκηνοθεσία: Χριστόφορος Ροδίτης
