Αγαπητή μου Επιτροπή Οικονομικών της Βουλής
Σας γράφω αυτό το γράμμα (ναί εξακολουθώ να πάσχω από το σύνδρομο της επιστολογραφίας) γιατί έχω μια σοβαρότατη απορία που με βασανίζει εδώ και μέρες και προκειμένου να μην βασανίζομαι είπα να σας εκφράσω το βάσανο μου. Εκείνο που με βασανίζει αγαπητή Επιτροπή είναι το θέμα με τις λιμουζίνες των αξιωματούχων μας (και τα λοιπά προνόμια τους) και για να γίνω πιο συγκεκριμένη, αυτό το οποίο δεν χωράει πουθενά στο ταπεινό μυαλό μου είναι ο χρόνος που σας παίρνει να παραπέμψετε αυτή την ευλογημένη πρόταση νόμου ενώπιον της Ολομέλειας της Βουλής.
Τρείς μήνες. Εδώ και τρείς ολόκληρους μήνες περιφέρετε την εν λόγω πρόταση και δεν την στέλνετε εκεί που πρέπει να σταλεί. Και την ίδια ώρα δεν αισθάνεστε (υποθέτω) καμία ανάγκη να μας εξηγήσετε τους λόγους αυτής της κωλυσιεργείας, ούτε και σας περνάει (υποθέτω)από το νού ότι αυτή η κωλυσιεργεία προσβάλει και πλήττει τον κάθε ένα πολίτη προσωπικά. Και επειδή δεν σας περνάει από το νου λέω να σας εξηγήσω γιατί προσβάλει και γιατί πλήττει τον κάθε πολίτη προσωπικά, μπας και κάτι κολλήσει στον επιλεκτικό σας εγκέφαλο. Χρειάστηκαν μόνο τρείς μέρες για να κουρευτεί ο κάθε πολίτης αυτής της χώρας και μερικές μόνο βδομαδες για να βρεθεί με ένα μνημόνιο στο κεφάλι του το οποίο δεν του ανατρέπει απλώς τα δεδομένα αλλά τον βάζει καθημερινά σε ένα αγώνα δρόμου (με τα πόδια και όχι με τις λιμουζίνες) για να αντιμετωπίσει το οικονομικό και ψυχολογικό του στρίμωγμα. Χρειάστηκαν επίσης μερικές μόνο βδομάδες για να υποβάλετε αυτό τον πολίτη σε φόρους ακίνητης περιουσίας, φόρους αποχευτευτικού, φόρους που αναπνέει, φόρους που περπατά και ο,τι άλλους φόρους αποφασίσατε πως χρειάζονται για την επανεκκίνηση μας. Γιατί λοιπόν χρειάζεστε τρείς ολόκληρους μήνες για να αποφασίσετε για τα δικά σας προνόμια ενώ για όλα τ’αλλα διακρίνεστε από σπιρτάδα και βιασύνη; Και μην μου πείτε τώρα την δικαιολογία ότι αναμένατε την σχετική γνωμάτευση από την Νομική Υπηρεσία γιατί ο Γενικός Εισαγγελέας έχει ήδη αποστείλει τις απόψεις του στην Βουλή εδώ και ένα μήνα. Άρα ούτε νομικά, ούτε και συνταγματικά κωλύματα σας παρεμπόδιζαν να προχωρήσετε με την συγκεκριμένη νομική ρύθμιση. Πού ακριβώς λοιπόν σκαλώνετε αγαπητή Επιτροπή δεδομένου ότι δεν υπάρχουν νομικά ή συνταγματικά κωλύματα; Μήπως τα κωλύματα σας αφορούν στο ότι μερικοί αξιωματούχοι δεν είναι διαθετειμένοι να αποχωριστούν το ακριβό τους αμαξάκι και την δωρεάν βενζίνη και τις πρώτες θέσεις στα αεροπλάνα και τα πεντάστερα ξενοδοχεία τους; Μήπως τα κωλύματα σας αφορούν στο ότι δεν έχετε αντιληφθεί πως σε μια χώρα που έχει καταστραφεί οικονομικά (με τη δική σας ανοχή και συνενοχή) δεν χωρούν τέτοιου είδους προνόμια και κανονικά αν οι αξιωματούχοι είχαν πολιτικό ήθος και κοινωνική συνείδηση θάπρεπε να αρνηθούν οικειοθελώς και τις λιμουζίνες και τα πεντάστερα και τις πρώτες θέσεις; Μήπως έχετε υπόψιν σας αγαπητή Επιτροπή ότι πριν λίγες μέρες βγήκαν στους δρόμους οι μαθητές το ύψος των κομίστρων των λεωφορείων που έχει θεσπιστεί (για το οποίο δεν χρειάστηκαν τρείς μήνες) είναι πέραν των δυνατοτήτων τους; Ένας στους πέντε μαθητές αγαπητή Επιτροπή δεν έχει να πληρώσει λεφτά για να πα΄ρει λεωφορείο και σείς εδώ και τρείς μήνες δεν μπορείτε να πάρετε την απόφαση να αφαιρέσετε τα προνόμια από τους αξιωματούχους μας. Εξηγήστε μου λοιπόν τί είναι αυτό που σας καθυστερεί; Και επίσης εξηγείστε μου τί είναι αυτό που σήμερα δικαιολογεί την ύπαρξη αυτών των προνομίων; Μήπως τελικά ζείτε σε κάποιο άλλο πλανήτη; Γιατί σ’αυτόν που ζούμε εμείς κανονικά δεν θάπρεπε να υπάρχει ούτε μια λιμουζίνα ώς προνόμιο για αξιωματούχους, όταν ένα στα πέντε παιδιά δεν έχει λεφτά να πληρώσει το λεωφορείο για να πάει στο σχολείο του. Στο δικό σας πλανήτη, λοιπόν, τί στο καλό ισχύει;