Κάρτ ποστάλ

Να μην φοβάσαι. Αγόρασα ένα μεγάλο φακό και θα φωτίζω πού πατάω.

images
Back to top

Μη μου ξαναπείς να κάνω στάση στο Ντουμπάι. Έχω πεθάνει από την υγρασία και τη ζέστη. Απορώ πώς αντέχουνε μ’ αυτές τις μακριές κελεμπίες. Είμαι σε ένα δωμάτιο 2χ2 και καπνίζω σαν λαθραίος μετανάστης. Περιμένω την ανακοίνωση κάνοντας συλλογή από τις γόπες μου. Σε λίγο φεύγουμε. Σου γράφω βιαστικά και ίσως ανορθόγραφα. Σε λίγο θα κλείσω και το κινητό μου. Εκεί που πάω δεν θα ’χω σύνδεση, το θυμάσαι έτσι; Μη στεναχωριέσαι. Γι’ αυτό φεύγω. Δεν θέλω σύνδεση. Τα ’παμε αυτά.
Μην ξεχάσεις να μου ποτίζεις τα λουλούδια. Θα γυρίσω και θα ψάχνω πάλι από την αρχή, το δικό μου κήπο. Να μου τα προσέχεις. Να προσέχεις και συ. Μη μου μαραθείς. Δεν έχω άλλες σταγόνες να σου ρίξω. Τις ήπια όλες. Γι’ αυτό φεύγω. Τα ’παμε κι αυτά.
Να θυμάσαι να μου ξεσκονίζεις τα cd. Να μη χαλάσουνε. Δεν θέλω να γυρίσω πίσω και να κολλάνε στο ίδιο κομμάτι. Δεν θέλω να γυρίσω πίσω και να κολλάω στο ίδιο κομμάτι.
Αγωνιώ πότε θα φτάσω σε κείνο το σπιτάκι που είναι, λέει δίπλα από τη θάλασσα. Που ’ναι ξύλινο και έχει ένα κρεβάτι με άσπρη κουνουπιέρα. Θα αγοράσω από τους πλανόδιους ένα ωραίο χρωματιστό παρεό και θα το κάνω κουρτίνα. Έτσι σκέφτομαι. Και τα βράδια θα γράφω κοιτώντας τη θάλασσα. Μα τα πρωινά θα ξυπνάω νωρίς, θα φοράω την κουρτίνα, θα περπατώ ξυπόλητη στην άσπρη παραλία και θα μιλώ με αγνώστους. Τίποτα να μην είναι γνώριμο. Να ’ναι όλα από την αρχή. Να ’μαι, θέλω, σε αρχή.
Ξέρω ότι φοβάσαι. Που θα είναι ζούγκλα και γω θα περπατώ μες στο σκοτάδι. Να μη φοβάσαι. Αγόρασα ένα μεγάλο φακό. Και θα φωτίζω, όπου πατάω. Μήνες τώρα προσπαθώ να φωτίσω πού πατάω. Γι’ αυτό σου λέω. Μη φοβάσαι. 
Λέω να κάνω και ένα τατουάζ. Δεν ξέρω πού. Ίσως στην πλάτη. Θέλω να γυρίσω με ένα σημάδι. Που να φαίνεται όμως. Και να ’ναι όμορφο. Ένα σημάδι όμορφο.
Θα λείψω για καιρό. Όχι για να με πεθυμήσεις. Μα για να σε πεθυμήσω εγώ. Να πεθυμήσω! Τα ’παμε κι αυτά.

Back to top