Εντός και εκτός πραγματικότητας

Αυτό το ερώτημα κυριάρχησε στην κουβέντα με ένα φίλο.Είμαστε εντός ή εκτός πραγματικότητας;

images
Back to top

Συζητούσαμε τις προάλλες με ένα φίλο τα περί εκλογών. Κατέφθασε σπίτι μου αργά το βράδυ. Είχε παρευρεθεί προηγουμένως σε μια προεκλογική συγκέντρωση ενός καινούργιου υποψηφίου και ήταν φρικαρισμένος, με απλά λόγια δεν μπορούσε να τοποθετήσει πουθενά στο μυαλό του το σκηνικό που είχε αντικρύσει. Πρόκειται για ένα άνθρωπο γύρω στα πενήντα ο οποίος έχει ζήσει πολλές ανατροπές και αναγκάστηκε πολλές φορές να επαναπροσδιορίσει την ζωή του προκειμένου να διατηρήσει την ψυχική του ισορροπία. Πρόκειται δηλαδή για ένα άνθρωπο με διευρυμένους ορίζοντες και ανοιχτό μυαλό. Μου περιέγραφε λοιπόν το σκηνικό της προεκλογικής συγκέντρωσης. Σε μια καφετέρια διάφοροι φίλοι και γνωστοί του υποψηφίου συγκεντρωμένοι με κουστούμια και γραβάτες να συζητούν την δυσπιστία του εκλογικού σώματος προς τους πολιτικούς και ταυτόχρονα την ανάγκη ανανέωσης των κομμάτων με πρόσωπα που θα έχουν κάτι διαφορετικό να προτείνουν. Τώρα πόσο διαφορετικό μπορεί να είναι αυτό που θα προτείνουν, είναι ένα θέμα που απασχολεί τους σκεπτόμενους πολίτες και όταν λέω σκεπτόμενους εννοώ όσους έχουν κάνει ένα βήμα πίσω από τις ταυτίσεις με τα κόμματα και παρατηρούν τις συμπεριφορές προβληματιζόμενοι ώς προς την ουσία των πραγμάτων. Διότι άν κάποιος πραγματικά θέλει να προσφέρει μια πρόταση απομάκρυνσης από το σάπιο τρόπο σκέψης και δράσης των κομμάτων, τότε γιατί επιλέγει το σάπιο αυτό μηχανισμό για την προσφέρει; Γιατί δεν ρισκάρει να κατεβεί σαν ανεξάρτητος υποψήφιος και να δώσει ένα αγώνα ενάντια στο κατεστημένο τρόπο σκέψης;

Κάνω μια παρένθεση στον προβληματισμό για να συνεχίσω με την περιγραφή της προεκλογικής σύναξης. Κάποια στιγμή-όπως μου είπε ο φίλος- κατέφθασε και ο αρχηγός του συγκεκριμένου κόμματος ο οποίος άρχισε να διασχίζει το χώρο με ύφος Ναπολέοντα (στην καλύτερη των περιπτώσεων) και με κινήσεις οι οποίες προδίδαν την παραμονή του στον χρεωκοπημένο τρόπο σκέψης. Τον παρατηρούσα- συνεχίζει την αφήγηση ο φίλος- και διερωτώμουν πώς είναι δυνατόν ένας νέος υποψηφίος που έχει όλες τις καλές προθέσεις και την πίστη πως ο τόπος χρειάζεται μυαλά με διευρυμένους ορίζοντες για να μετακινηθεί, ξεκινά την πολιτική του καριέρα με ένα τόσο μεγάλο συμβιβασμό. Ποιός είναι ο συμβιβασμός; Ότι αποδέχεται πώς πρέπει πρώτα να ακολουθήσει την γραμμή του αρχηγού κόμματος, ο οποίος αποδεδειγμένα φέρει όλα εκείνα τα συστατικά του χρεωκοπημένου τρόπου σκέψης, προκειμένου να φέρει την αλλαγή σ’αυτό το χρεωκοπημένο τρόπο σκέψης. Δεν αναφέρω για ποιό κόμμα μιλώ γιατί δεν έχει την παραμικρή σημασία δεδομένου ότι αυτή η συμπεριφορά είναι εμφανής σε όλα τα μεγάλα κόμματα. Ποιά συμπεριφορά; Ότι προσπαθούν να κερδίσουν τους δύσπιστους ψηφοφόρους μέσα από επικοινωνιακά τερτίπια και όχι μέσα από ένα πολιτικό λόγο που να μαρτυρεί πως έχουν πράγματι κατανοήσει τους λόγους αυτής της δυσπιστίας. Η κρίση δεν ήρθε μόνο για να φέρει τα πάνω κάτω στις οικονομίες μας και στο τρόπο ζωής μας. Ήρθε για να αποκαλύψει για πρώτη φορά από την εποχή της ανεξαρτησίας την εγκληματική ανεπάρκεια των πρωταγωνιστών της πολιτικής σκηνής και την αδυναμία τους να αρθρώσουν ένα πολιτικό λόγο ο οποίος να ανταποκρίνεται στα αιτήματα της εποχής και όχι στις ανάγκες του κομματος ή της ματαιοδοξίας τους. Και εδώ είναι που προκύπτει το ερώτημα το οποίο κυριάρχησε στην κουβέντα με τον φίλο. Πώς ένας καινούργιος υποψήφιος που πραγματικά πιστεύει στον τόπο του και ξεκινά με την ειλικρινή πρόθεση να διαχωρίσει την θέση του από αυτή την νοοτροπία της έλλειψης αξιών, δεν ρισκάρει να κατεβεί ανεξάρτητος κι’ας αποτύχει αλλά προτιμά να ενταχθεί στα γρανάζια μιας σάπιας μηχανής διατηρώντας την ελπίδα πώς θα την καθαρίσει; Ρομαντικό το ερώτημα και εκτός πραγματικότητας θα μου πείτε. Και έρχομαι να σας ρωτήσω. Όλα αυτά που είναι εντός πραγματικότητας είναι ικανά να την αλλάξουν; Ή μήπως  χρειάζεται μια υπέρβαση που να σε θέτει εκτός πραγματικότητας (στα μάτια όσων υιοθετούν τον κατεστημένο τρόπο σκέψης) για να μπορέσεις να προτείνεις κάτι ουσιαστικά διαφορετικό;

 

Back to top