Ταξιδεύω στο γραφικό Άρσος με το λεωφορείο 40. Και από κεί στο γεφύρι του Τζιελεφού. Μαζεύοντας ιστορίες που όλες κρύβουνε μέσα τους την κόκκινη γεύση της νοσταλγίας. Μέσα από ανθρώπους που μοιάζουνε λες και έχουνε δραπετεύσει από πίνακα του Διαμαντή. Πίνω μαζί τους εις υγείαν όσων έχουν ζήσει και ύστερα αναλογίζομαι τις ιστορίες τους ακούγοντας τον ήχο του ποταμού. Και την ίδια ώρα θυμάμαι τα λόγια του Σεφέρη: “Να νοσταλγείς τον τόπο σου, ζώντας στον τόπο σου, τίποτα δεν είναι πιο πικρό”.
σκηνοθεσία: Χριστόφορος Ροδίτης
